Y
YA FETTAH
Kayıtsız
Misafir
Ben yaklaşık 10 yıldır yalnız yaşayan 47 yaşında bir bayanım. Yalnız yaşayan derken annem babam vefat etti, ablalarımla ayrı düştük, bekarım bu yüzden mecburi yalnız yaşıyorum. Ailem olsaydı onlarla yaşamayı tercih ederdim, tabiki...Çocukluğum, gençliğim güzel geçti. Ailede en küçük bendim. Allah razı olsun ailem beni büyüttü, okuttu, evlendirdi. Evim, arabam, yazlığım,işim oldu. Güzel günler yaşadım. Rabbim bana bu nimetleri lutfetti hamdolsun. Fakat 14 yıl önce kayıplar ve ardından gelen yalnızlık dönemi başladı. Önce kötü giden evliliğim bitti. Ardından annem vefat etti. Ben bir dönem işsiz kaldım. Eski eşimden kalan kredi kartı borçları biraz birikti. Ardından babam vefat etti. Babadan kalan kumaş dükkanını işletmek istedim ancak hak sahibi mirasçılar olan ablalarım (daha doğrusu eşleri olan enişteler) buna engel oldular. Bu dükkanda bizim de hakkımız var diyerek, beni orada barındırmadılar. Halbuki onlar evli evi barkı olan insanlardı. Ben ise yalnız, işsiz bir bayandım. Bana sahip çıkıp, destekleyeceklerine, miras derdine düştüler. Zaten mesajın başında ''ablalarımla ayrı düştük'' yazmamın sebebi de budur. Babamın dükkanını işletirken esnaf kooperatifi kredisiyle bir araba almıştım. Ancak dükkandan çıkmak zorunda kalınca, bu kredi borcuyla yalnız ve işsiz kalakaldım. Çok iş aradım. Yaşım 35'i geçtiği için kurumsal, ciddi bir yerede iş bulamadım. Birkaç yerde çalıştım ancak patronların tacizlerinden, usulsuz işten çıkarılmaya, yarı yolda bırakılmaktan, haksızlığa, maaşımı vermemeye kadar herşeyi yaptılar. Bu arada geçinebilmek için mecburi kredi kartlarını kullanıyor, kredi ile aldığım arabanın taksitlerini yine kredi kartlarından nakit avanslar çekerek ödüyordum. Sonunda arabayı zararına sattım ancak kredi borçları bitmek bilmedi. İşsizlik ve yalnızlıktan ne yapacağımı şaşırdım. En son 2 yıl önce bir aile firması olduğu için güvenilir gelen bir yerde işe başladım. Maaşım da iyi olduğu ve karı koca olan patronlar da ısrar ve destek verdikleri için ev kredisi ile bir ev sahibi olmak istedim. Patronlar önce destek olacaklarını söylediler, ancak kendini bana abin diye tanıtan adam sonradan bana asılmaya başladı. Sana ev kredisi çekmekte destek olduk diyerek adeta benden karşılık istedi. Kabul etmeyince de beni onca borçla işten çıkardı. Zaten başka borçlarım da vardı. Şuan 4 ayrı banka tarafından icralık olmuş, kredi ile aldığım evim yakında satılacak olan, işsiz hiçbir geliri olmayan en son evdeki buzdolabı, çamaşır makinası ve koltukları satmış ve 900 tl parası kalmış biriyim. Ben bu duruma gelmekte sorumlu olduğum kısımları kabul ediyorum. Mecburiyetten de olsa onca kredi kullanmamam lazımdı. Ancak insanlar da bana çok haksızlık yaptı. Durumumu bildikleri halde yarı yolda bıraktılar, zulmettiler. Yıllardır Yüce Rabbime dua ediyorum. Bilerek bilmeyerek işlediğim günahlarım için tövbe ediyorum. Beni bu içinde bulunduğum sıkıntıdan darlıktan ve borçlardan kurtarması için yalvarıyorum. Bana hayırlı kapılar açması için Allah'ın güzel isimleri ile namaz sonrası dualar ediyorum. Orucumu tutuyorum. İnanın ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. Sanki oturduğum yerden sadece dua ile istiyor gibi görünsem de, fiili eylemlerde de bulunuyorum. İş arıyorum görüşmelere gidiyorum ancak olmayınca da olmuyor. Bir de herkesin yapabileceği işler var, yaşına yeteneğine uygun işler var. Yüce Rabbim dileseydi, bu süreçte bir iş bir eş bir kapı açardı demek ki bu bir süreçbir imtihan. Ben yüce Rabbime sığımdım dayandım güvendim. O mutlaka işini sağlam yapan ve yaptığında bir hikmet bulunandır. Ben dersimi aldım. Bu süreçte çok tecrübe kazandım. Daha sabırlı, daha güçlü oldum. İmanım, şükranım arttı. Ancak artık biran önce hayatıma bir düzen gelmesini ve Yüce Rabbimin Ya Fettah adının hürmetine bana hayırlı kapılar açmasını diliyorum. Yoksa dediğim gibi yakında oturduğum ev satılıyor, yalnızım Allah'tan başka kimsem yok gelirim yok dardayım ne yaparım bilemiyorum. Şuan resman sokakta ve aç kalma riskim var. Sürekli dua ediyorum. Benim dualarım keyfi değil artık hayatta kalma meselesi. Sonuçta bir bayanım belli bir hayat yaşamışım belli standartta olmaya alışmışım ben ne yaparın nereye giderim? Onurum şerefim, sağlığım söz konusu. Biliyorum Yüce Rabbim benim durumumu biliyor O herşeyi duyar Ya Semi, Herşeyden haberdar Ya Alim Ya Habir...O'na sonsuz inancım ve güvenim var. Ancak insanım zayıf yaratılmışım, nefsim var zaman zaman korkuyorum, Allah'tan ümit kesilmez elbet gün doğmadan neler doğar ancak ben şuan yaşadıklarımı ve hissettilerim bu mesaja aktarmak zor burada anlattıklarımdan çok daha detaylı zorluk ve endişe içindeyim. Dök içini rahatla demişsiniz sağolasınız bu fırsat için ancak ben yıllardır dualarla ibadetlerle hacetimi Allah'a arz ediyorum. İçimde rahatlıkla beraber endişe de var. İnanın neden böyle bu imtihandaki hikmet nedir nasıl çözüme kavuşur ne yapmalıyım şuan şaşırmış durumdayım. Sonuç olarak Allah'ıma sığındım, O'na güveniyorum. Çok şükür.
